GRZEGORZ WÓJCIK - Malarstwo - 18.11. - 11.12.2022 r.

Grzegorz Wójcik urodził się w 1982 roku w Tarnobrzegu. W latach 2001 – 2006 studiował malarstwo na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Jacka Wojciechowskiego. Mieszka i tworzy w Tarnobrzegu, od paru lat zajmuje się malarstwem pejzażowym. Autor wystaw indywidualnych, uczestniczył w wystawach zbiorowych, m.in. w BWA Galerii Sanockiej. Laureat wyróżnienia honorowego na 25. Międzynarodowym Wschodnim Salonie Sztuki (Lublin, 2020 r.) oraz wyróżnienia na VII Międzynarodowym Biennale Obrazu Quadro Art (Łódź, 2021 r.)

Krajobraz spowity ciszą. Tak można określić malarstwo Grzegorza Wójcika. Pejzaż pól przyprószonych śniegiem, płynącej leniwie wody, w której przeglądają się pobliskie drzewa rosnące aż po horyzont roztapiający się w błękicie.
Krajobraz utrwalony ręką artysty, chociaż przedstawiony bezpośrednio ukrywa głębokie treści, kieruje widza ku Absolutowi i wskazuje drogę ku niemu. W obrazach Grzegorza Wójcika nie zobaczymy człowieka, ale poczujemy jego obecność w bruzdach zaoranej ziemi, w przesiekach wśród traw czy szpalerze równo posadzonych bezlistnych drzew, symbolicznie łączących ziemię z niebem, uśpionych a odradzających się, będących potwierdzeniem istnienia życia. Życie człowieka, mimo wszystko, jest mocno splecione z naturą, ziemią na której wyrósł i do której wraca jeśli nie fizycznie to duchowo. Zgiełk codzienności, natłok aktywności i zajęć zasłania często urok świata przyrody, który Grzegorz Wójcik pokazuje w najmniejszej nawet zmarszczce na wodzie, w tajemniczych odblaskach i odbiciach.  Wystarczy tylko na chwilę się zatrzymać, zapatrzyć się w pejzaż, by poczuć spokój i ciszę „szarej godziny”, chwile pomiędzy blaskiem dnia i mrokiem nocy, mieć czas na skupienie i odpoczynek, czas na refleksję o życiu, przemijaniu i ciągłym odradzaniu.

Katarzyna Pisarczyk

1