Mariusz Drzewiński - Geometria przestrzeni - malarstwo - 22 XI - 15 XII 2013 r.

Urodzony w 1959r. w Lublinie. 1979-1983 studia w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie w pracowni prof. Mieczysława Hermana. Obecnie zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Malarstwa i Rysunku II prof. Jacka Wojciechowskiego na Wydziale Artystycznym Instytutu Sztuk Pięknych UMCS w Lublinie. Jest kierownikiem Pracowni Rysunku. W 2004 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego sztuk plastycznych w zakresie malarstwa na Wydziale Malarstwa i Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Od 2009 roku pełnię funkcję prodziekana ds. studenckich. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków w Lublinie. W pracy artystycznej skupia się na działalności w zakresie malarstwa i rysunku. Swoje prace prezentował na 30 wystawach indywidualnych. Brał udział w 85 wystawach zbiorowych i konkursach w Polsce, Kanadzie, Belgii, Australii i na Ukrainie.

... "Malując staram się nadać nowe znaczenie zjawiskom i pojęciom, odkryć ich głębszy metafizyczny sens, znaleźć odpowiednią formę dla idei. Obrazy stają się samodzielnymi bytami, dowodami na istnienie świata form wyalienowanych ze świata materialnego tworzących nowe kategorie pojmowania i rozumienia natury. Malarstwo jest próbą nazwania i zwizualizowania czegoś, co wyczuwam intuicyjnie a co z czasem mi się objawia. Pierwsze obrazy z cyklu „Posadzki z Drohobycza” odzwierciedlały aurę tego wszystkiego, co przeżyłem i czego doświadczyłem na Festiwalu Brunona Schulza. Po „zachwycie” nad pięknem, logiką i iluzją geometrycznych płaszczyzn, ich rytmu i przestrzenności poczułem potrzebę znalezienia do tego formy malarskiej. Istotą geometrii jest przestrzeń, wzajemne relacje brył, figur, linii i płaszczyzny, wystarczy tylko dodać kolor i mamy OBRAZ. Teraz wiem, że była to podświadoma próba uporządkowania własnego życia związana z wiekiem i przychodzącą refleksją. To próba zharmonizowania tego, co zewnętrzne z tym, co wewnętrzne, tego co materialne z tym co duchowe.
Plama barwna w moich obrazach staje się samodzielnym tworem, symbolicznym odzwierciedleniem tego, czego nie da się nazwać, wytłumaczyć, zmierzyć i zważyć. Gest pędzla, szpachli czy wylanej z puszki farby tworzy kompozycje obrazów, w której nadrzędną rolę pełnią wzajemne relacje koloru jako głównego środka ekspresji, jego odcieni, świetlistości i struktury.
Tytuły są jedynymi autokomentarzami, nie tłumaczą, ani nie podpowiadają rozwiązań, skłaniają do indywidualnych i dowolnych, często abstrakcyjnych skojarzeń, po to, by odbiorca mógł się poczuć współtwórcą wysyłanego przeze mnie komunikatu.
Obraz jest rozwinięciem myśli, zatrzymaniem chwili, kartką z pamiętnika, w którym zapisuję sytuacje i zdarzenia, ludzi i miejsca próbując zatrzymać czas i wspomnienia, żeby nie umknęły z pamięci. Sztuka powoduje, że życie staje się bogatsze, uczy pokory, tolerancji, daje wolność i niezależność oraz możliwość komunikowania się z drugim człowiekiem. Zmusza do ciągłych poszukiwań i rozważań nad sensem i celem życia, a w swoim wymiarze egzystencjalnym jest przejawem humanizmu. Malarstwo jest dla mnie próbą znalezienia własnego miejsca i zachowania godności.
Mariusz Drzewiński - fragment wstępu do katalogu

Strona: 1